Θα ήθελα
να ήσουν αλλιώς, αλλού, άλλοτε.
Όπως με την ίδια περηφάνια
να κυλούν το γέλιο και το δάκρυ.
Όπου με την ίδια θαλπωρή
να μ’ αγκαλιάζουν
το δικό και το ξένο.
Όταν με την ίδια στοργή
να μ’ αλλάζουν το παρόν και το μέλλον.
Μα αφού είσαι
έτσι, εδώ, τώρα
άσε τουλάχιστον τη σκέψη μου
ατείχιστη να ταξιδεύει
κάπως άμορφη
κάπου άτοπη
κάποτε άκαιρη.
Δήμητρα 30/11/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου